1224-1225

Ο Θωμάς γεννήθηκε στη Roccasecca, στην κομητεία Aquino, που άνηκε στο Βασίλειο των δύο Σικελιών, μεταξύ Ρώμης και Νεάπολης. Ήταν γιος του Landolfo και της Teodora, από ευγενή [αριστοκρατική] και μεγάλη οικογένεια: είχε τουλάχιστον τρεις αδερφούς και 4 ή 5 αδερφές.

1230-1239

Σε ηλικία μόλις 5 ετών ο πατέρας του τον έστειλε στο αβαείο του Montecasino (3 Μαΐου 1231), πιθανώς για να γίνει Αββάς (Ηγούμενος). Εκεί βίωσε μεγάλη επιρροή από τα έργα του Αγίου Γρηγορίου του Μέγα, η επιρροή του ήταν μεγαλύτερη από αυτή του Αγίου Βερνάρδου. Μαθαίνει το Τυπικό του Αγίου Βενέδικτου.

1239

Ο αυτοκράτορας αφορίζεται, και οι Μοναχοί που δεν ανήκαν στο Βασίλειο εκδιώκονται. Το αβαείο του Montecasino αδειάζει και ο Θωμάς επιστρέφει στη Νεάπολη.

1239-1242

Σε ηλικία 15-16 ετών σπουδάζει στο Studium Generale (Κέντρο Γενικών Σπουδών) της Νεάπολης . Υπήρχε εκεί μια έντονη πολιτιστική ζωή. Είναι η πρώτη του επαφή με το Πανεπιστήμιο: γνωρίζει τη Μεταφυσική και τη Φυσική Φιλοσοφία του Αριστοτέλη από πρώτο χέρι (εκείνου του Αλβέρτου του Μέγα, ήταν Αβερροϊστής Αριστοτελικός). Ο Πέτρος της Ιρλανδίας τον διδάσκει την Γραμματική και την Μεταφυσική. Κάποιος Μάρτιν τον διδάσκει την Γραμματική και την Λογική.

1243

Πεθαίνει ο πατέρας του ο Landolfo.

1244

Τον Απρίλιο εισέρχεται στο Τάγμα των Ιεροκηρύκων (των Δομινικανών). Επιλέγει αυτό το Τάγμα επειδή το αβαείο Montecassino ήταν σε παρακμή. Ο Ιωάννης ντε Σαν Χουλιάνο ήταν στην γέννηση της κλήσης του, όπως ο Θωμάς ντε Λεντίνι, ο οποίος του φόρεσε το Δομινικανικό ράσο.

1244/1245

Συλλαμβάνεται στο δρόμο πηγαίνοντας στη Γενική Σύναξη των Δομινικανών στη Μπολόνια. Τον κρατάνε φυλακισμένο στη Roccasecca. Εκεί διαβάζει, μελετά και προσεύχεται.

1245-1248

Επιστρέφει στους Δομινικανούς και ξεκινάει τις σπουδές του στο Παρίσι. Γίνεται γραμματέας του Αγίου Αλβέρτου του Μέγα.

1248-1252

Γίνεται βοηθός του Αλβέρτου του Μέγα στην Κολωνία. Είναι η εποχή της ιερατικής του χειροτονίας. Γράφει το Super Isaiam, το οποίου υπάρχει το πρωτότυπο και άλλα χειρόγραφα έγγραφα της προετοιμασίας των μαθημάτων.

1250

Στο Παρίσι ξεκινούν οι επιθέσεις των λαϊκών κατά των μοναχών-επαιτών.

1252-1256

Αποφασίζεται ότι τα Τάγματα να έχουν μόνο μία έδρα στο Παρίσι. Παίρνει το πτυχίο του στο Παρίσι. Είναι 29 ετών και ο Αλβέρτος ​​τον προτείνει για διδάκτωρ μετά από αίτημα του Ιωάννη του Τεύτονα. Γράφει το Scriptum super Sententiae: εδώ πρωτοεμφανίζεται η παρουσία της Αγίας Τριάδας στη Δημιουργία. Υπάρχει πρωτότυπο του Τρίτου Βιβλίου με 2000 αναφορές στον Αριστοτέλη. Γράφει το De ente and essentia και το De principiis naturae: και τα δύο μετά από αίτημα των μοναχών, για να κατανοήσουν τον Αριστοτέλη.

1256

Αποκτά τον τίτλο του Διδάκτωρ της Θεολογίας. G. De Santoamor δημοσιεύει ένα βιβλιαράκι κατά των μοναχών. Ο Πάπας Αλέξανδρος Δ’ τον καταδικάζει.

1256-1259

Τον διορίζουν καθηγητή στην Αγία Γραφή (Magister in Sacra Pagina) και καθηγητή-διευθυντή (Magister Regens) στο Παρίσι. Γράφει τα Questio disputata De VeritateQuodlibetales VII-XI, Super Boetium de TrinitateContra impugnantes. Επιστρέφει στην Ιταλία.

Στις αρχές Ιουνίου βρίσκεται στο Γενικό Συμβούλιο στη Valenciennes. Μαζί με τον Άγιο Αλβέρτο συμμετείχε σε μια επιτροπή πέντε μοναχών που συνιστούσαν μόνιμες σπουδές στο Τάγμα στην Φιλοσοφία και στις ξένες γλώσσες (ιδιαίτερα τα ελληνικά).

1259-1261

Επιστρέφει στη Νεάπολη. Αρχίζει να γράφει το Summa contra Gentiles (Liber de veritate catholicae contra errores infidelium): ένα έργο για μη χριστιανούς αλλά γραμμένο για Χριστιανούς που πρέπει να έρθουν σε επαφή μαζί τους. Το 1260 η Γενική Σύναξη τον διορίζει Γενικό Ιεροκήρυκα.

1261-1265

Γίνεται Μοναχικός Αναγνώστης στο Orvieto. Συνεχίζει το Summa contra Gentiles. Το Super Iob είναι καρπός της εργασίας του ως Μοναχικός Αναγνώστης. Γράφει το Catena aurea (super Matthaeum) από αίτημα του Πάπα Ουρβάνου Δ’. Γράφει το Contra errores Graecorum: γραμμένο επίσης από αίτημα του Πάπα Ουρβάνου Δ’. Το 1264 ο Πάπας εκδίδει την Ακολουθία του Αγιοτάτου Μυστηρίου, που έγραψε ο Θωμάς.

1265-1268

Το Επαρχιακό Συμβούλιο του ανέθεσε να ιδρύσει μία σχολή (Studium) στη Ρώμη και έτσι γίνεται Magister Regens στη Ρώμη. Σ’ αυτή την περίοδο αποφασίζει να συνθέσει ένα πρακτικό εγχειρίδιο για τους συναδέλφους του μοναχούς, που να περιλαμβάνει όμως το δογματικό μέρος και τη διδασκαλία της ηθικής θεολογίας. Αναθεωρεί τα υπομνήματά του στις Sententiae, αλλά ένα χρόνο αργότερα το εγκαταλείπει και αρχίζει να γράφει ένα νέο έργο: το Summa. Το νέο έργο δεν έγινε αμέσως αποδεκτό. Συνέχισαν να χρησιμοποιούνται οι Sententiae για τη Δογματική, και το δεύτερο μέρος του Summa για τα ήθη. Γράφει την Prima Pars του Summa, το Catena Aurea (in Marcum, in Ioannem, in Lucam) αφιερωμένο στον Καρδινάλιο De Annibaldi. Το Catena Aurea για τον Λουκά και τον Ιωάννη, αντιπροσωπεύει το βαθύτερο βιβλίο της θεολογίας του Ακινάτη. Γράφει το De Potentia, το Super De Anima και το Compendium theologiae.

1268-1272

Δεύτερη παραμονή του στο Παρίσι, όπου ανέλαβε τη θέση του καθηγητή-διευθυντή τον Σεπτέμβριο του 1268. Γράφει τα S.Th. Secunda ParsSuper MatthaeumSuper IoannemDe maloDe unitate intellectusDe aeternitate mundiQuodlibetales I-IV και XII.

Το 1269, στο δεύτερο κύμα της μάχης μεταξύ λαϊκών και μοναχών-επαιτών, γράφει το De perfectionis sipiritualis vitae και το Contra retrahentes, επιτιθέμενος σε όσους αποσπούν τους νέους από τη μοναχική ζωή. Το 1270 τελειώνει το Prima Secundae του Σούμα, και το Δεκέμβριο του 1272 τελειώνει το Secunda Secundae.

1272-Δεκέμβριος 1273

Γίνεται καθηγητής-διευθυντής στη Νεάπολη. Του είχαν αναθέσει να ιδρύσει μια Studium Generale (Κέντρο Γενικών Σπουδών) με την εξουσία να επιλέξει την τοποθεσία και ο Θωμάς επιλέγει τη Νεάπολη, που είχε πανεπιστημιακή παράδοση. Γράφει τα S.Th. Tertia Paris qq. 1-90, In ad RomanosSuper Psalmos 1-51 και Super MetheoraDe Coelo.

Το Σεπτέμβριο του 1273, συμμετέχει στην Γενική Σύναξη του Τάγματος. Το Δεκέμβριο του 1273, τελειώνει το Tertia Pars.

Παθαίνει μια κρίση και πρέπει να μείνει στο κρεβάτι. Ο Πάπας ο Γρηγόριος Ι’ τον καλεί στην Σύνοδο της Λυών που θα γινόταν τον Μάιο του επόμενου έτους.

1274

Περνάει από το Montecasino, πηγαίνοντας στην Λυών, και οι μοναχοί του ζητούν να ανέβει, αλλά ο Θωμάς δεν τολμάει. Είχε υποστεί μια εξασθένιση. Οι μοναχοί του ζητάνε την ερμηνεία των κειμένων του Αγίου Γρηγορίου και εκείνος τους απαντά με μια συγγραφή περί ελευθερίας και προορισμού.

Στα μέσα Φεβρουαρίου φτάνει στη Faenza, στο σπίτι μιας ανιψιάς του, όπου αρρωσταίνει. Μεταφέρεται στην Κιστερκιανή μονή της Fossanova. Στις 7 Μαρτίου πέθανε στη Fossanova, νότια της Ρώμης, στο δρόμο του προς την Σύνοδο της Λυών. Ο συνάδελφός του ο Reginaldo απαγγέλει τον πένθιμο εγκώμιο.

1323

Αγιοποιείται από τον Πάπα Ιωάννη ΚΒ’ στις 18 Ιουλίου.

1325

Αίρονται οι καταδίκες του στο Παρίσι.

1567 Ο Πάπας ο Πίος Ε’ τον ανακηρύσσει Διδάσκαλο της Καθολικής Εκκλησίας στις 11 Απριλίου.